„Andrzeju, Andrzeju

Prosimy dziś Ciebie,

Pozwól nam zobaczyć

Co pisane nam w niebie”

Pochodzenie wróżb andrzejkowych nie jest do końca znane, jednak część badaczy jest zdania, że miały one swój początek już w starożytnej Grecji. Z kolei w Polsce pierwsza wzmianka literacka o świętym Andrzeju pojawiła się w 1557 roku za sprawą Marcina Bielskiego.Jeszcze kilkadziesiąt lat temu wszystkie polskie dziewczęta na wydaniu wiedziały, że w imieniny św. Andrzeja mają szansę dowiedzieć się, jak ułoży im się życie uczuciowe. O ile dziś to walentynki uważamy na święto zakochanych, o tyle kilka dekad temu to św. Andrzej patronował pragnącym miłości pannom, zaś patronką chętnych na ożenek kawalerów była św. Katarzyna (4 listopada). Z biegiem czasu andrzejki wchłonęły obchody katarzynek, a chłopcy zaczęli świętować razem z dziewczętami.

W ramach szkolnych obchodów andrzejek Samorząd Uczniowski dla starszych uczniów ogłosił konkurs na najlepiej przebraną klasę oraz ucznia. Przewodniczący poszczególnych oddziałów, kilka dni wcześniej losowali motyw przewodni dla swojej grupy. Było kolorowo i zabawnie.

Komisja Konkursowa postanowiła nagrodzić  najlepiej przebraną klasę przyznała także 3 nagrody indywidualne oraz wyróżnienia dla najoryginalniej przebranego ucznia. Po rozstrzygnięciu konkursu SU zorganizował wróżby andrzejkowe , których tajniki zgłębiali także najmłodsi podopieczni. Każdy uczeń mógł powróżyć sobie kilka razy.  Czuć było zapach wosku, którego dziwne cienie próbowano odczytać. Wielu uczniów obawiało się, że wróżby mogą być niezbyt pomyślne. Okazało się jednak, że prawie wszystkie dziewczęta wyjdą kiedyś za mąż,  a chłopcy znajdą swoje żony. Dzięki wróżbom dowiedzieliśmy się również, że będziemy mieli w przyszłości dużo lekarzy, nauczycieli, podróżników, księży i rolników. Podczas zabawy śmiechu było co niemiara.