Babcie i Dziadkowie – skarbnice dobrych rad, troskliwi opiekunowie, najlepsi przyjaciele w potrzebie, cierpliwi przewodnicy po świecie uniwersalnych wartości. Któż tak jak oni potrafi przytulić do serca, pocieszyć, wyjaśnić to, co wydaje się niezrozumiałe, ale też upomnieć i wskazać dobrą drogę z serdecznym i życzliwym uśmiechem na ustach?

Wyjątkowość Babć i Dziadków dostrzeżono na świecie wiele lat temu. W Polsce Dzień Babci ustanowiono w 1965 roku, a jego pomysłodawcą był Kazimierz Flieger. Święto to ma związek z uhonorowaniem kwiatami i tortem polskiej aktorki filmowej i teatralnej – Mieczysławy Ćwiklińskiej, która właśnie 21 stycznia 1965 roku miała wystąpić w Poznaniu w wieku 85 lat. Nieco później zaczęto obchodzić Dzień Dziadka, przypadający na 22 stycznia. W Stanach Zjednoczonych świętuje się Narodowy Dzień Dziadków zatwierdzony w 1978 roku przez prezydenta i Kongres, a przypadający na pierwszą niedzielę po Święcie Pracy, które ma miejsce w pierwszy poniedziałek września. W USA symbolem tego dnia jest niezapominajka oraz hymn „Piosenka dla Babci i Dziadka”. Historia Dnia Babci we Francji wiąże się ze znanym napojem – kawą, która w latach 50. XX wieku w północnej części Francji była sprzedawana przez właścicieli sklepu pod nazwą Kawa Babci. Dzień Babci jest rozwinięciem tego przedsięwzięcia i przypada na pierwszą niedzielę marca, kiedy zwyczajowo z tej okazji organizowane są konkursy oraz spotkania przy ciastku i … kawie. Mimo braku typowego Dnia Babci i Dziadka w Japonii, początkowo od 1951 roku było tam obchodzone Święto Ludzi Starszych, które w 1966 roku zyskało bardzo wymowną nazwę Dnia Szacunku dla Wieku (Dnia Szacunku dla Starszych). Dzień ten jest w Japonii świętem narodowym, którego obchody przybierają formę spotkań kulturalnych i sportowych dla seniorów. Dzieci, podobnie jak w Polsce, przygotowują obrazki i upominki, którymi obdarowują swoje babcie i dziadków, ale również starszych pensjonariuszy domów opieki. Dzień ten ma skłaniać do refleksji nad potrzebą opieki i jej warunkami dla osób starszych oraz kształtować postawę szacunku i wdzięczności za ich wkład w rozwój społeczeństwa.

Wdzięczność i szacunek dla kochanych Babć i Dziadków w przeddzień ich święta wyraziły dzieci ze Szkoły Podstawowej w Hadykówce. Piosenkami, wierszykami i inscenizacją uczniowie klas I-III oraz wychowankowie oddziału przedszkolnego dziękowali im za opiekę, dobroć i troskę, wspominali miłe wspólne chwile oraz składali życzenia zdrowia, radości i uśmiechu na co dzień. Znaczenie Dnia Babci i Dziadka nasi uczniowie podkreślili odświętnymi strojami, dekoracją wyrażającą miłość i przywiązanie oraz pełnym emocji występem, do którego sumiennie się przygotowywali pod okiem swoich wychowawczyń: p. L. Małek, p. M. Kosiorowskiej – Puk i p. M. Dworak. Niechaj przygotowana akademia, laurki i upominki oraz radość i oczekiwanie, jakie od kilku dni towarzyszą dzieciom w związku ze spotkaniami z Babciami i Dziadkami, będą potwierdzeniem ich szczerego oddania, docenienia szanownych seniorów, niech cieszą oko i wzruszają serce. Życzymy stu lat i więcej i zapraszamy do obejrzenia filmu z programem artystycznym.

M.D., M. K.-P.

Międzynarodowy Dzień Pizzy to jedno z najchętniej obchodzonych nietypowych świąt na świecie, a ilu fanów tego dania, tyle opinii co do tego, jaka jest najlepsza pizza. 
Międzynarodowy Dzień Pizzy lub Światowy Dzień Pizzy obchodzimy w Polsce w środę 9 lutego, jednak nie wszędzie tak jest. Chociaż Dzień Pizzy to święto obchodzone na niemalże całym świecie, to jego daty różnią się w poszczególnych krajach. 
We Włoszech Dzień Pizzy wypada 17 stycznia, gdyż wtedy wypada dzień św. Antoniego, którego uznaje się m.in. za patrona pizzerii.  Ten dzień oficjalnie ustanowiono zresztą na święto Pizzy w 2017 roku. Pizza otrzymała wówczas tytuł Światowego Dziedzictwa Komitetu UNESCO ds. ochrony niematerialnej kultury. 
W Brazylii Dzień Pizzy obchodzi się 31 sierpnia. 
W Wielkiej Brytanii Dzień pizzy obchodzi się 1 lipca. 
Jednym z najciekawszych faktów na temat pizzy jest to, że wcale nie pochodzi z Włoch. Zatem dlaczego to danie od zawsze kojarzy się nam z Italią? 
Na długo przed tym, zanim Włochów zaczęto uznawać za specjalistów w przygotowywaniu pizzy, w innych regionach świata pojawiały się uproszczone wersje tej potrawy. W Grecji często jedzono płaski chleb z oliwą, ziołami i czosnkiem, a w Egipcie chlebopodobne placki.
Rzymianie po podbiciu Grecji przejęli zaś wiele z helleńskiej kultury. Przygotowywali ciasto za zakwasie i robili z niego pierwotną wersję pizzy, do której w XVII wieku zaczęto dodawać pomidory. 
Przełomem dla przepisu na pizzę był 1889 rok, kiedy to w Neapolu narodziła się potrawa, którą dziś znamy jako włoską pizzę Margheritę — placek z serem mozzarella, pomidorami i bazylią.